Czym zajmuje się tanatopraktor?

W każdym zakładzie pogrzebowym zatrudniony jest tanatopraktor. To osoba, która odpowiada za przygotowanie ciała do pochówku. W polskiej tradycji wciąż możemy spotkać się z ekspozycją trumny z ciałem zmarłego przed pochówkiem, najczęściej w przykościelnej kaplicy. Dzięki bezpiecznemu i estetycznemu przygotowaniu ciała, najbliżsi osoby zmarłej narażeni są na mniejszy ból i szok w dniu ostatniego pożegnania.

Tanatopraktor, czyli balsamista

Tanataopraktorów często nazywa się balsamistami zwłok, chociaż w rzeczywistości przygotowanie ciała do pochówku ma niewiele wspólnego ze starożytnymi zabiegami balsamowania. Tanatopraktor rozpoczyna pracę od zabezpieczenia ciała przed postępującym rozkładem. Wprowadza on do ciała zmarłego preparat konserwujący na bazie formaldehydu. Następnie może zając się tanatoplastyką. To zabiegi mające na celu odtworzenie wyglądu zmarłego za życia. Jeśli zmarł on śmiercią naturalną, zazwyczaj ograniczają się one do wykonania naturalnego, nierzucającego się w oczy makijażu (przywrócenia kolorytu skóry, usunięcia pośmiertnych przebarwień, zamknięcia powiek), ułożenia fryzury i ubrania osoby zmarłej.

Tanatoplastyka i zabiegi rekonstrukcyjne

Tanatopraktor ma więcej pracy, jeśli zgon nastąpił np. w wypadku samochodowym i doszło do znacznych uszkodzeń ciała. Jest on odpowiedzialny za rekonstrukcję ciała przy pomocy implantów, nastawienie skręconych kończyn i przywrócenie zmarłemu naturalnego, błogiego wyrazu twarzy. Zakład pogrzebowy umieszcza ciało w trumnie. Tanatopraktor dba o to, by eksponowało się ono w niej jak najbardziej estetycznie i naturalnie.

Kto może pracować jako tanatopraktor?

Tanatopraktorem z pewnością może zostać tylko osoba taktowna, odporna psychicznie, która nie boi się obcować ze śmiercią. Wskazane jest, by miała pojęcie o ludzkiej anatomii, a przy tym zmysł estetyczny. Tanatopraktor często musi być dostępny przez całą dobę, by w każdej chwili mógł przygotować zmarłych do ostatniej drogi. Doświadczeni tanatopraktorzy zgodnie twierdzą, że chociaż początki pracy są trudne, lubią wykonywane przez siebie obowiązki. Rozumieją, że ich umiejętności potrzebne są nie tylko dla zachowania godności osoby zmarłej, ale również dla ukojenia bólu jej najbliższej rodziny.